Grid Filmstrip Single Slideshow
Download
Loading...

Photos

Introductie
[0/32]
Puck's spuugcomplex heet officieel gingivitis-stomatitis-faryngitiscomplex (FCGS) en het tast uiteindelijk het gebit aan. Je kunt hier zien dat Puck in haar onderkaak al een aantal voortandjes mist. Deze foto lijkt trouwens enger dan hij is, want Puck heeft hier al een prik gehad om rustig te worden. Veel zal ze er niet van meegekregen hebben.
[1/32]
Puck is klaar voor de operatie. Ze is warm toegedekt en ligt ook op een warmhoudplaatje. Gelukkig is ze diep in kunstslaap, anders zou zij zich vast beledigd voelen, zij is tenslotte geen bak nasi.
[10/32]
Met een speciaal meetinstrument wordt de diepte van de ruimte tussen Puck's kiezen en kaak gemeten, de pocketdiepte.
[11/32]
Bij een gezond gebit is deze pocketdiepte heel erg klein, maar bedraagt bij Puck enkele millimeters. Door ontstekingen neemt de diepte toe en hoe groter deze diepte, hoe losser de tanden en kiezen komen te staan.
[12/32]
Het is behoorlijk priegelwerk en daarom is mevrouw Esther niet zomaar een mevrouw-in-de-witte-jas. Zij heeft hiervoor extra moeten leren op de witte-jassen-school.
[13/32]
Nu begint de operatie echt. Met een klein en heel scherp mesje, een scalpel, wordt voorzichtig Puck's tandvlees losgemaakt om straks goed bij haar kiezen te kunnen.
[14/32]
Mevrouw Esther is geconcentreerd bezig. We storen haar maar even niet.
[15/32]
Het programma op de vreemde televisie laat zien dat Puck's ademhaling regelmatig is, dat zijn de drie hoektanden onder in beeld.
[16/32]
Nu het tandvlees tijdelijk is omgeklapt, wordt er dwars door de kiezen een gat geboord. Tweebeners die regelmatig naar de tandarts gaan herkennen het apparaat vast.
[17/32]
Die gaten zijn nodig om extra grip te krijgen op de kiezen, zodat deze niet afbreken als ze er straks uitgehaald worden. Als er onderdelen van de kiezen in de kaak blijven zitten, kunnen die namelijk heel vervelend gaan doen.
[18/32]
Er zijn behoorlijk wat apparaten met slangen nodig om alles goed te laten verlopen. Tijdens de operatie wordt mevrouw Esther ook steeds bijgestaan door mevrouw Sietske, zij is de hulp-witte-jas.
[19/32]
Door de prik met kunstslaap is de kleur van het tandvlees niet goed meer te beoordelen, maar zelfs dan kun je aan Puck's bovengebit zien dat het daar niet helemaal jofel is.
[2/32]
Hier wordt met een tang Puck's eerste kies uit zijn lijden verlost.
[20/32]
Om er zeker van te zijn dat er geen resten meer achterblijven, wordt er speciaal gereedschap voor kattengebitten gebruikt.
[21/32]
Tijdens de operatie houdt mevrouw Sietske precies bij wat er allemaal gebeurt.
[22/32]
Als alle kiezen uit Puck's onderkaak zijn verdwenen, wordt het tandvlees weer terug gevouwen en netjes aan elkaar gezet met naald en draad. Anders zouden er misschien nog brokjes verdwijnen in de ontstane gaten en dat is zonde.
[23/32]
De hechtdraad die gebruikt wordt, lost vanzelf op als de wonden dichtgegroeid zijn. Gelukkig maar voor Puck, dan hoeft ze niet weer te kunstslapen om de hechtingen eruit te laten halen.
[24/32]
Iedereen die weleens een knoop aan een tweebenervacht gezet heeft, weet dat het erg precies werk is.
[25/32]
Nu Puck's onderkaak klaar is, wordt hetzelfde gedaan met haar bovenkaak. Hier worden weer gaten geboord.
[26/32]
De losgemaakte kiezen worden uit de kaak gehaald ...
[27/32]
… en het tandvlees weer gehecht.
[28/32]
Tijdens de operatie werd duidelijk dat niet al Puck's tanden en kiezen aan de beurt konden komen, dat zou te lang duren. Daarom moet zij over een aantal weken terugkomen voor de linkerkant van haar gebit.
[29/32]
Van Puck's linker voorpoot is wat haar weggeschoren, zodat de leidingen met bloed goed zichtbaar worden. In zo'n leiding wordt vervolgens een kraantje (braunule) geschoven om extra kunstslaap toe te dienen, of water zodat ze niet uitdroogt.
[3/32]
Hier kun je goed de naald om te hechten zien. Ook zie je in Puck's keel een ronde prop zitten die voorkomt dat er water of weinig smakelijke onderdelen van het gebit naar binnen verdwijnen.
[30/32]
Als laatste wordt de hoektand uit de bovenkaak vrijgemaakt en getrokken.
[31/32]
Het zit erop. Puck is door de kunstslaap nog helemaal de weg kwijt en mag hier een tijdje rustig bijkomen.
[32/32]
Het kraantje wordt met pleisters goed vastgezet, Puck heeft hier geen weet meer van, ze is in kunstslaapland. Tijdens de operatie blijven haar ogen open, daarom heeft ze speciale oogdruppels gekregen tegen droge ogen.
[4/32]
Puck wordt gewogen. Da's nodig om bijvoorbeeld de dosering van medicijnen te bepalen. Ze blijkt ongeveer 100 gram lichter dan een kleine maand geleden.
[5/32]
Puck is overgebracht naar de operatiekamer en daar wordt eerst haar slikkanaal met een speciale lamp op een stokje bekeken. Als het spuugcomplex heel erg is, kan het hele kanaal ontstoken zijn.
[6/32]
Bij Puck ziet het er achter in haar keel goed uit, het spuugcomplex zit alleen voor in haar mond. De grote roze flap rechtsonder in beeld is Puck's tong trouwens ...
[7/32]
Om te zorgen dat Puck genoeg lucht kan krijgen, wordt er een buisje in haar keel geschoven. Intuberen heet dat. Door dat buisje komt er lucht rechtstreeks in haar longen en aan het buisje wordt een ander buisje vastgemaakt, zodat haar bek goed open blijft staan. Als wij dit zien krijgen we direct last van antiperistaltische bewegingen. Kokhalzen dus, in gewoon Nederlands.
[8/32]
Om Puck tijdens de operatie van lucht te voorzien en haar ademhaling en hartslag te meten, is ze op dit apparaat met een vreemd soort televisie en een saai programma aangesloten.
[9/32]
Stop slideshow
Introductie Puck's spuugcomplex heet officieel gingivitis-stomatitis-faryngitiscomplex (FCGS) en het tast uiteindelijk het gebit aan. Je kunt hier zien dat Puck in haar onderkaak al een aantal voortandjes mist. Deze foto lijkt trouwens enger dan hij is, want Puck heeft hier al een prik gehad om rustig te worden. Veel zal ze er niet van meegekregen hebben. Puck is klaar voor de operatie. Ze is warm toegedekt en ligt ook op een warmhoudplaatje. Gelukkig is ze diep in kunstslaap, anders zou zij zich vast beledigd voelen, zij is tenslotte geen bak nasi. Met een speciaal meetinstrument wordt de diepte van de ruimte tussen Puck's kiezen en kaak gemeten, de pocketdiepte. Bij een gezond gebit is deze pocketdiepte heel erg klein, maar bedraagt bij Puck enkele millimeters. Door ontstekingen neemt de diepte toe en hoe groter deze diepte, hoe losser de tanden en kiezen komen te staan. Het is behoorlijk priegelwerk en daarom is mevrouw Esther niet zomaar een mevrouw-in-de-witte-jas. Zij heeft hiervoor extra moeten leren op de witte-jassen-school. Nu begint de operatie echt. Met een klein en heel scherp mesje, een scalpel, wordt voorzichtig Puck's tandvlees losgemaakt om straks goed bij haar kiezen te kunnen. Mevrouw Esther is geconcentreerd bezig. We storen haar maar even niet. Het programma op de vreemde televisie laat zien dat Puck's ademhaling regelmatig is, dat zijn de drie hoektanden onder in beeld. Nu het tandvlees tijdelijk is omgeklapt, wordt er dwars door de kiezen een gat geboord. Tweebeners die regelmatig naar de tandarts gaan herkennen het apparaat vast. Die gaten zijn nodig om extra grip te krijgen op de kiezen, zodat deze niet afbreken als ze er straks uitgehaald worden. Als er onderdelen van de kiezen in de kaak blijven zitten, kunnen die namelijk heel vervelend gaan doen. Er zijn behoorlijk wat apparaten met slangen nodig om alles goed te laten verlopen. Tijdens de operatie wordt mevrouw Esther ook steeds bijgestaan door mevrouw Sietske, zij is de hulp-witte-jas. Door de prik met kunstslaap is de kleur van het tandvlees niet goed meer te beoordelen, maar zelfs dan kun je aan Puck's bovengebit zien dat het daar niet helemaal jofel is. Hier wordt met een tang Puck's eerste kies uit zijn lijden verlost. Om er zeker van te zijn dat er geen resten meer achterblijven, wordt er speciaal gereedschap voor kattengebitten gebruikt. Tijdens de operatie houdt mevrouw Sietske precies bij wat er allemaal gebeurt. Als alle kiezen uit Puck's onderkaak zijn verdwenen, wordt het tandvlees weer terug gevouwen en netjes aan elkaar gezet met naald en draad. Anders zouden er misschien nog brokjes verdwijnen in de ontstane gaten en dat is zonde. De hechtdraad die gebruikt wordt, lost vanzelf op als de wonden dichtgegroeid zijn. Gelukkig maar voor Puck, dan hoeft ze niet weer te kunstslapen om de hechtingen eruit te laten halen. Iedereen die weleens een knoop aan een tweebenervacht gezet heeft, weet dat het erg precies werk is. Nu Puck's onderkaak klaar is, wordt hetzelfde gedaan met haar bovenkaak. Hier worden weer gaten geboord. De losgemaakte kiezen worden uit de kaak gehaald ... … en het tandvlees weer gehecht. Tijdens de operatie werd duidelijk dat niet al Puck's tanden en kiezen aan de beurt konden komen, dat zou te lang duren. Daarom moet zij over een aantal weken terugkomen voor de linkerkant van haar gebit. Van Puck's linker voorpoot is wat haar weggeschoren, zodat de leidingen met bloed goed zichtbaar worden. In zo'n leiding wordt vervolgens een kraantje (braunule) geschoven om extra kunstslaap toe te dienen, of water zodat ze niet uitdroogt. Hier kun je goed de naald om te hechten zien. Ook zie je in Puck's keel een ronde prop zitten die voorkomt dat er water of weinig smakelijke onderdelen van het gebit naar binnen verdwijnen. Als laatste wordt de hoektand uit de bovenkaak vrijgemaakt en getrokken. Het zit erop. Puck is door de kunstslaap nog helemaal de weg kwijt en mag hier een tijdje rustig bijkomen. Het kraantje wordt met pleisters goed vastgezet, Puck heeft hier geen weet meer van, ze is in kunstslaapland. Tijdens de operatie blijven haar ogen open, daarom heeft ze speciale oogdruppels gekregen tegen droge ogen. Puck wordt gewogen. Da's nodig om bijvoorbeeld de dosering van medicijnen te bepalen. Ze blijkt ongeveer 100 gram lichter dan een kleine maand geleden. Puck is overgebracht naar de operatiekamer en daar wordt eerst haar slikkanaal met een speciale lamp op een stokje bekeken. Als het spuugcomplex heel erg is, kan het hele kanaal ontstoken zijn. Bij Puck ziet het er achter in haar keel goed uit, het spuugcomplex zit alleen voor in haar mond. De grote roze flap rechtsonder in beeld is Puck's tong trouwens ... Om te zorgen dat Puck genoeg lucht kan krijgen, wordt er een buisje in haar keel geschoven. Intuberen heet dat. Door dat buisje komt er lucht rechtstreeks in haar longen en aan het buisje wordt een ander buisje vastgemaakt, zodat haar bek goed open blijft staan. Als wij dit zien krijgen we direct last van antiperistaltische bewegingen. Kokhalzen dus, in gewoon Nederlands. Om Puck tijdens de operatie van lucht te voorzien en haar ademhaling en hartslag te meten, is ze op dit apparaat met een vreemd soort televisie en een saai programma aangesloten.
Powered by Fastmail